Gebroken been
Een gebroken been oplopen is niet leuk. Gelukkig is het bij een mooie breuk een kwestie van zetten en recht houden dat been. Net als tegenwoordig gebruikt de Romeinse medicus hiervoor een spalk.
Een nette beenbreuk zonder complicaties is niet heel moeilijk voor een legerarts. De Romeinse medicus militaris zal een been van een nette lap voorzien en daaromheen wordt een spalk aangebracht. Een gipsbeen is een moderne uitvinding, alhoewel de spullen hiervoor er wel zijn.
Een minder nette beenbreuk vereist enig zetwerk. Vaak is door de huid heen wel te voelen hoe het been gebroken is en hoe er fors getrokken moet worden om de breukvlakken op elkaar aan te laten sluiten. Voor zo’n breuk is het nog belangrijker dat het been na het zetten met een stevige spalk in de juiste stand wordt gehouden.
Ook aan een open botbreuk kan de Romeinse arts veel doen. Het grootste risico is niet het chirurgische ingrijpen, maar het infectiegevaar. Het gaat immers om een open wond.
Een verbrijzeld bot dat niet meer te repareren is, wordt geamputeerd.
