Medicus militaris
In het Romeinse leger wordt pas aan het einde van de Republiek een medische dienst ingesteld. Een medische staf bestaat uit artsen, chirurgen en verpleegkundigen. De legerarts wordt in goed Latijn medicus militaris genoemd.
Bij elk Romeins legioen hoort een aantal technische, administratieve en medische diensten. Voor een cohort auxiliari ligt dat niet anders. Maar, omdat het om aanzienlijk minder manschappen gaat is ook de medische staf veel kleiner en is er eerder sprake van een ziekenboeg dan van een hospitaal.
Rond het begin van de jaartelling wordt de militaire medische dienst gemoderniseerd. Voorheen worden militairen uiteraard ook verzorgd, maar minder systematisch en met minder medisch-chirurgische kennis en meer kennis van de werking van planten en kruiden.
De medicus militaris is geen gewone soldaat. Hij is behoorlijk goed opgeleid. Op z’n minst is hij getraind door een ervaren medicus. De medicus militaris behandelt de manschappen voor allerlei kwalen en kwaaltjes. Ook als er ongevallen zijn of nare oorlogsverwondingen, komt de arts in actie.
In de kit van de medicus militaris zitten onder meer instrumenten, medicijnen, verbandmiddelen en een altaar om de hulp van de goden in te roepen.
Instrumenten ♥
In Albaniana zijn drie pincetten, vier spatels, een lepel, twee oorlepels, drie spatelsondes, vier lepelsondes, een oorlepelsonde, een sonde, een scalpel en een onbekend medisch instrument opgegraven. De sondes en de scalpel zijn zeker medisch, de andere instrumenten kunnen ook bij persoonlijke verzorging horen.
