Porticus

Het principe van een porticus is een door een dak overdekte gang met aan een zijde een gebouw of dichte muur. Aan de open zijde staan zuilen. Op de kapitelen van de zuilen rust een flinke balk waarop de dakconstructie steunt. Meestal is het schuine dak voorzien van dakpannen.

Zuilen zijn soms van hout, als er sprake is van een eenvoudig woonhuis. Soms zijn ze gekant. Is dat het geval dan gaat het technisch gezien om een pilaar.
Zuilen zijn meestal van steen of zij zijn gepleisterd om ze op steen te laten lijken. Stenen zuilen zijn over het algemeen rond.

Kleine zuilen over een verdieping, zoals bij een huis of bij de omgang van een Gallo-Romeinse tempel, zijn uit een stuk gehouwen. Grote zuilen bij bijvoorbeeld een badhuis of ander openbaar gebouw worden in delen gehouwen. De ronde drums worden op de bouwplaats op elkaar gehesen en met ijzeren klampen aan elkaar bevestigd.

Zuilen bestaan uit verschillende onderdelen. De ronde zuil rust meestal op een vierkante piedestal, het voetstuk. Hierop staat de schacht van de zuil. Deze is rond en kan glad of gegroefd zijn. De bovenzijde van de zuil bestaat uit een kapiteel.

Er zijn verschillende orden voor kapitelen. De Romeinse zuilorden zijn: Toscaans, Dorisch, Ionisch, Corinthisch en composiet. Deze orden zijn oplopend in complexiteit en versierende elementen.

Porticus in Albaniana ♥

Van het badhuis naast de zuidelijke poort is voldoende opgegraven om er zeker van te zijn dat aan de straatzijde, langs de Limesweg, een porticus aan de voorgevel zat.