Zwaard
De gladius oftewel het zwaard is een geducht wapen in de handen van een Romeinse soldaat. De gladius is een kort steekzwaard. De Romeinse aanvalsformatie ziet eruit als een zee van schilden. Er is geen plaats voor langere zwaarden.
In tegenstelling tot latere zwaarden, die langer zijn en waarmee een ‘snijdende’ beweging wordt gemaakt, zijn de Romeinse korte zwaarden gemaakt om de vijand mee te steken. Dat neemt niet weg dat met een gladius ook gehouwen wordt als dat zo uitkomt.
Elk zwaard bestaat uit een aantal onderdelen. Het lange ‘mes’ heet een kling. De kling is gemaakt van ijzer en is aan beide zijden scherp. Tussen de kling en het handvat zit een pareerstang die bij de Romeinse versie rond is, dus het is geen dwarsstang zoals bij latere zwaarden. Het handvat bestaat uit de greep en een pommel, een tegengewicht.
De Romeinen hebben het korte zwaard overgenomen van Keltische stammen rond 200 voor het begin van de jaartelling. Voordien worden lansen gebruikt. De gladius blijft ongeveer 400 jaar in gebruik en wordt daarna opgevolgd door een langer zwaard, de spatha.
Zwaardscheden ♥
Opvallend is dat er geen enkel onderdeel van een gladius is opgegraven op het castellumterrein van Albaniana. Wel zijn beslagen van zwaardscheden gevonden. De beslagen bestaan uit metalen plaatjes die op een houten of met leer beklede houten schede worden aangebracht.
Een bijzondere strip beslag is er een van brons met een afbeelding van een zogende wolvin en een aantal mannenkoppen.
