Vrouwen in de vicus

De Romeinse vrouwen in een kampdorp moeten ‘hun eigen broek ophouden’ en die van hun kinderen. In een legerplaats hebben veel vrouwen een partner die als soldaat in het garnizoen dient. Hij woont in het castellum, zij in de vicus. Het is gebruikelijk dat de soldaat zijn familie ondersteunt, maar toch is het nodig dat de vrouw een eigen inkomen verwerft. De complicatie is namelijk dat een soldaat niet mag trouwen, dat kan pas als hij met pensioen gaat.

Romeinse meisjes gaan naar school en zij leren ook een ambacht. Net als de jongens. Dat geldt niet voor iedereen, er zijn ook kinderen die al heel jong ongeschoold werk doen. Vaak gaat het dan om slaven. In de hogere standen leren de meisjes vooral hoe zij een huishouden met slaven en werknemers moeten bestieren.

De vrouwen in een kampdorp bij een castellum zijn vaak ambachtslieden en ondernemers, bijvoorbeeld in de horeca, die hun inkomen verdienen aan het leger. Hetzelfde geldt voor ongeschoolde arbeiders, zoals wasvrouwen, en voor dames van plezier. De bewoners van het dorp zijn relatief welgesteld. Dat komt omdat het leger een zekere bron van inkomsten is en soldaten een relatief goed loon ontvangen.

Woningen

In een vicus staan lange smalle strokenhuizen. Meestal met het bedrijf aan de straatkant en het woonhuis erachter. Achter de woning is een lange smalle nutstuin met achterin een toilet, meestal boven een beerput. In welgestelde huizen is in de keuken soms een latrine met een afvoer naar een riool. Sommige huizen hebben een eigen waterput, maar er zijn ook altijd openbare putten, soms met een fontein, op straat.

Romeinse familie

In een huis wonen families. Van ambachtslieden en handelaren, en van de soldaten. Een Romeinse familie bestaat uit de hoofdbewoners, kinderen, slaven, werknemers en familieleden zoals grootouders. Meestal wonen er meer generaties in een huis. Soms worden kamers verhuurd aan een andere familie voor extra inkomsten. Dit betekent dat een huis over het algemeen overvol is.