Tunica in het leger
De tunica voor een soldaat en die voor een burgerman heeft tot aan het begin van de derde eeuw in principe hetzelfde model en wordt op dezelfde manier gemaakt. De militaire versie is minder kleurrijk en versierd. Vanaf de derde eeuw komt er een duidelijker onderscheid tussen leger en burger.
De tunica voor de militairen is vrijwel altijd gemaakt van twee vierkante lappen wol of linnen. De zijnaden en de schoudernaden worden dichtgenaaid. Er blijven drie openingen: een voor de hals en twee voor de armen. Soms is de tunica smaller en worden er korte mouwen aan de tunica gestikt. Die van de cavalerie is korter en heeft waarschijnlijk standaard lange mouwen.
Een tunica ‘voor zwaar werk’ heeft een wijdere halsopening en kan zo gedragen worden dat de rechterarm onbedekt is. De soldaat heeft dan een deels ontbloot bovenlijf. Als dit type tunica ‘normaal’ wordt gedragen, dus met beide armen door een armsgat, wordt het teveel aan stof in de nek geknoopt. Soms zit er voor het gemak een split in het rugpand, maar dit hoeft niet.
De kosten worden door de militairen zelf betaald. Vandaar dat de uniformiteit zeker in vroegere periode van het Romeinse Rijk niet groot is. Dat verandert wel, omdat het leger in de keizertijd grote partijen gaat inkopen. Toch zijn ook deze partijen niet allemaal gelijk in kwaliteit en uitvoering. Over de kleuren zijn de meningen verdeeld.
