Romeinen eten kikkererwten
Romeinen eten graag peulvruchten. Gedroogde peulvruchten kunnen gemakkelijk worden vervoerd en zijn heel lang houdbaar. Het is een kwestie van een nachtje weken om de peulvruchten klaar voor gebruik te maken.
Kikkererwten zijn een oud gewas, dat wil zeggen: ze worden al bijna even lang geteeld als bijvoorbeeld tarwesoorten. Het is een peulvrucht, de vruchtjes worden geoogst. Kikkererwten komen uit Anatolië en zijn al vroeg verspreid naar India en naar het Middellandse Zeegebied.
Kikkererwten worden op verschillende manieren tot voedsel verwerkt. Als meel of gestampt worden er onder meer humus en falafel van gemaakt. Hele kikkererwten kunnen in allerlei gerechten worden gebruikt.
Geroosterde kikkererwten zijn bijzonder geliefd onder de Romeinen. Ze staan in een schaaltje in elke bar en in elke kroeg, net zoals tegenwoordig de pinda’s. Bij wijn of bier smaken gezouten kikkererwten prima.
Recept voor geroosterde kikkererwten
Spoel de kikkererwten (blik 300 gram of zelf geweekt) goed af, droog ze een aantal uren (een hele nacht is een goed idee), meng ze met een lepel olijfolie en een lepel zout, rooster ongeveer 30-35 minuten in een oven op 200 graden (hete lucht). Als de kikkererwten niet goed knapperig worden, zijn ze niet droog genoeg als ze de oven ingaan.
