Paardenzadel
De Romeinse manier van opzadelen lijkt op die van tegenwoordig. Een deken en een zadel worden met een singel rond de buik van het paard vastgemaakt. Het hoofdstel wordt met een bit in de mond rond het hoofd bevestigd.
Het zadel is, in tegenstelling tot nu, niet voorzien van stijgbeugels. Dat is een veel latere uitvinding. Omdat de paarden een stuk kleiner zijn dan moderne paarden, het zijn eigenlijk grote pony’s, hangen de voeten relatief vlak bij de grond.
Romeinse zadels zijn wel net als nu voorzien van een zadelboom. De zadelboom geeft het zadel de vorm en de steun. De zadelboom wordt bekleed met leer en voorzien van riempjes voor de singel om het zadel te bevestigen.
Het Romeinse zadel heeft aan de voor- en achterzijde links en rechts een zadelhoorn. De functie is dezelfde als de verhoging op een westernzadel.
Van Romeinse zadels is vooral metalen beslag en een enkel stukje leer teruggevonden. Voor reconstructies worden daarom onder meer ruiterstandbeelden en reliëfs gebruikt. Belangrijk is hierbij ook experimentele archeologie, waarbij de ervaringen van moderne herbelevers meetellen.
Paardentuig ♥
Tijdens de opgravingen zijn verschillende onderdelen van paardentuig gevonden: een fragment van een zadelhoorn, twee bellen, zes hangers, drie phalerae (schijf), een riemkoppeling, drie riemsluitingen, twee riembeslagen en een ruiterspoor.
