Jacht op vogels
De Romeinse soldaten eten vogels. Van de huiskip is zeker dat deze door de Romeinen zijn verspreid en dat deze voor eieren en vlees is gehouden. Maar ook gans, eend, duif, kraanvogel, aalscholver, ransuil en lijster hebben sporen tussen slachtafval achtergelaten in het hele Limesgebied.
Naast aankoop bij lokale boeren is er ook de jacht. Romeinse soldaten jagen om de rantsoenen, beperkt, aan te vullen. In alle castella langs de Limesgrens is slachtafval van vogels gevonden. Eend, gans, duif, kraanvogel, aalscholver, ransuil en lijster staan her en der kennelijk incidenteel op het menu.
Vogels kunnen op verschillende manier worden gejaagd. Pijl en boog of een slinger zijn de meer spontane wapens die worden ingezet. Soms zelfs een speer of netten. Er kan ook een val in de vorm van een primitieve eendenkooi worden opgezet.
In de moerassige omgeving rond castellum Albaniana voelen veel watervogels zich thuis. Meren en vennetjes zijn favoriet. En die zijn er genoeg in de natte veengebieden aan beide zijden van de Oude Rijn.
Een aantal soorten is inheems en verblijft hier het hele jaar. Maar er zijn ook eenden, zwanen en ganzen die hier overwinteren en broeden op de toendra’s in het hoge noorden.
Wilde eenden worden al in de Late IJzertijd door de lokale bevolking op tafel gezet. De veren worden bijvoorbeeld gebruikt voor beddengoed. Deze traditie wordt door de Romeinse overheersers voortgezet.
