Ik ga op reis…
Direct na het kraaien van de haan spring je uit bed in de mansio, je trekt je wollen tunica aan en je pakt je spulletjes in je schoudertas. Dan ga je op weg naar het kampdorp bij het volgende castellum. Zo zou het zomaar kunnen gaan.
In je schoudertas zit een extra tunica, een ongekleurd linnen exemplaar. Veel gedragen, maar nog altijd fijn om onder je wollen tunica aan te trekken als het onderweg toch koeler wordt dan je dacht. Bovendien ben je nog wel een paar dagen onderweg.
In je tas zitten ook een kom, een deukbeker, een lepel en een mes. Je eigen serviesgoed. Voor onderweg neem je een klein brood en een stukje kaas mee. En natuurlijk een flesje posca om aan te lengen met wat water.
Ook heb je een ijzeren schaartje, twee kleine draadfibula’s en een buideltje met een paar munten bij je. De zegelring schuif je om je vinger, anders raak je die vast kwijt.
Je cucullus trek je aan en je slaat je sjaaltje om speldt het vast met een van de draadfibula’s. Het is koud in de vroege ochtenduren. Later op de dag kan de reismantel netjes opgerold wel een plekje vinden in je schoudertas.
Man of vrouw
Tot zover zijn het setje kleding en de spulletjes genderneutraal, oftewel ze kunnen zowel van een gewone vrouw als van een gewone man zijn.
Wordt de tunica opgeschort met een leren riem, dan is het setje van een man. Hangt de tunica tot de grond met om de taille een riem, dan is het van een vrouw. In plaats van een riem wordt ook wel een stoffen band gedragen of helemaal niets.
Verder onderscheid zit in een kuitbroek alleen voor mannen en in het ondergoed. Aan schoenen is bijna altijd duidelijk te zien van wie deze zijn.
